Gujarati Shayari, Gujarati Gazal 2020, Aziz Tankaarvi (12)

અઝીઝ ટંકારવી, Aziz Tankarvi

ભરૂચ જિલ્લાના ટંકારીઆ ગામે કેટલા બધા ગઝલકારોની ગુજરાતી ભાષાને ભેટ ધરી છે! અઝીઝ ટંકારવી ટંકારીઆના વતની એટલે એમની રગેરગમાં ગઝલ ન વહેતી હોય તો જ આશ્ચર્યજનક કહી શકાય.
અઝીઝ ટંકારવી એક સારા ગઝલકાર ઉપરાંત સારા વાર્તાકાર અને પત્રકાર પણ છે.`ગઝલને દરવાજે` અને “ગઝલના ગુલમહોર”માં એમણે નામી-અનામી ગઝલકારોના અશૄઆરોનો આસ્વાદ કરાવવાનું સુંદર કામ કર્યું છે.

Read more : Best of Barkat virani (Befaam)

Read more : Best of Abaas Wasim (Mariz)

પ્યાર કરી લે 

આવ્યો છે તો પ્યાર કરી લે 

થોડો હળવો ભાર કરી લે,


દિલથી તું વ્યવહાર કરી લે, 
એક જ દરિયો પાર કરી લે, 


એવો તું કરોબાર કરી લે, 
એનો દાવેદાર કરી લે,              

સમજાવી દે મનને એવું

બીજા આપોઆપ તરાશે 

ના તું જીતે ના હું હારુ 

આંખોને વાચાળ કરીને

ના ઘર તારૂ ના ઘર મારૂ

મન નો ચાલ વિસ્તાર કરી લે

                 - અઝીઝ ટંકારવી.

સનમ લાગે

એક પળ જે મને સનમ લાગે
એજ બીજી ક્ષણે ભરમ લાગે,

એમ ના ભીડમાં પડે ભુલો 
આદમી એક જે ઇસમ લાગે, 

હું મળું એટલો નજીક છતાં
તુજને મળવું અગમ - નિગમ લાગે, 

આવ્યું નામ હોઠ પર ને પછી 
સર્વ નામો મને ભસમ લાગે, 

ત્યાં હું આવું તો ના સ્વિકારે તું
સર્વદા બીક તુજ કસમ લાગે,

જો તું સામે જ હોય તો ચિંતા શી? 
સ્વર્ગ કે નર્ક પણ રસમ લાગે, 

છે 'અઝીઝ' પ્રતિક્ષા વરસોથી 
એને મળતાં મને શરમ લાગે
               - અઝીઝ ટંકારવી.

વરસો પછી 

બારણે દસ્તક થયાં વરસો પછી
ને સ્મરણ કૈ સળવળ્યાં વરસો પછી, 

એમને ના કહીં શકો ભુલા પડ્યા 
જે બધાં પાછાં ફર્યા વરસો પછી,

જેમને શોધ્યા કર્યા વરસો સુધી 
એ જ ઉંબર પર મળ્યાં વરસો પછી, 

આમ તો પથ્થર હતાં ને તે છતાં
મીણ થઇ ને પિગળ્યા વરસો પછી, 

બે'ક ખેતરવાં જ તો છેટું હતું 
તે છતાં આજ મળ્યાં વરસો પછી,

 લે ' અઝીઝ ' સુધરી ગયું તારુ મરણ
 દુશ્મન ટોળે વળ્યાં વરસો પછી
               - અઝીઝ ટંકારવી

તમારુ જ નામ

અમારા હ્રદય માં તમારો જ મુકામ
આ હૈયુ મટી ને થયુ તીર્થ ધામ, 

તમે આંગળી મારી પકડી અને 
પલકભરમાં રસ્તો થયો આ તમામ,

 થયું ધુળધાણી ક્ષણોમાં બધું
અહમનો અમારો આ કેવો દામામ! 

લથડવાનું પહલેથી જ નક્કી હતું
તમે જ્યાં પીધાં ઝાંઝવાનાં જ જામ, 

ભલે લોક એને કહે છે ગઝલ, 
'અઝીઝે' લખ્યું છે તમારું જ નામ
               - અઝીઝ ટંકારવી 

ગીતા વેદ છે 

તોય ક્યાં એને કશો પણ ખેદ છે 
માનવી ખુદની નઝરમાં કેદ છે. 

બેધડક સરતી હતી ​​એ કાલ તો 
આજ નાવમાં અસંખ્ય છેદ છે. 

લાલ લોહી છે બધાનાં તન મહી,
એક 'અલ્લાહ' એક ગીતા વેદ છે. 

શ્રાવણી વરસાદ જેવી આ ઘડી 
સાવ સુકી રહી ગયા નો ખેદ છે. 

કોઈ સમજી ના શક્યું એને 'અઝીઝ' 
જિંદગીનો આજ ઉંડો ભેદ છે.
               - અઝીઝ ટંકારવી

ઝણઝણે છે

તાર કેવા રણઝણે છે 
દ્વાર જાણે ખણખે છે, 

ચોતરફ સુમસામ  સઘળું 
કોઈ હળવે ગણગણે છે, 

ડાળ પરથી પાન ખરતાં
 મહ્યલો કાં સણસણે છે.

અશ્વ તો એકે બચ્યાં ના 
કોન આઘે હણહણે છે? 

હા 'અઝીઝ'ના સ્મિત પછળ
દર્દ છાનું ઝણઝણે છે.
        - અઝીઝ ટંકારવી

ચાલ્યા કરો

હા ફકત એહસાસ લઇ ચાલ્યા કરો, 
ભીના ભીના શ્વાસ લઇ ચાલ્યા કરો 

સાત દરિયાથી એ છીપાશે નહીં, 
આમ અકબંદ પ્યાસ લઇ ચાલ્યા કરો

કોને કોને આપ ગણશો પારકા ,? 
સૌ તરફ વિશ્વાસ લઇ ચલ્યા કરો 

કાળમુખી રાતનાં પેટાળમાં, 
યાદનો અજવાસ લઈ ચાલ્યા કરો 

આ બધા રસ્તાઓ મુંઝવી મારશે, 
એક રસ્તો ખાસ લઇ ચલ્યા કરો 

આ બધી અકડાઈ ખોટી છે 'અઝીઝ', 
બંદગીના દાસ થઈ ચાલ્યા કરો
             - અઝીઝ ટંકારવી

એકાંત

કોણ કોનું થાય છે એકાંત માં, 
સૌ અહીં આટવાય છે એકાંતમાં

ભર સભામાં જે સમજાય નહીં, 
એ બધું સમજાય છે એકાંતમાં

સાદ દીધો હતો કોઈએ એક દી,
 શું તે હજી સંભળાય છે એકાંતમાં? 

બારણે ઉભા હતા એ ક્યારના, 
ને હેવે શરમાય છે એકાંતમાં 

નામની એના 'અઝીઝ' તાસીર જો,
હોઠ ભીના થાય છે એકાંતમાં
              - અઝીઝ ટંકારવી

ચણાયો છું

બુદ બુદા જેમ તણાયો છું
ખુદાના કુરુક્ષેત્ર મા હણાયો છું. 

યુગે-યુગે એક છે નિયમ તો પણ,
ઢાઈ અક્ષરમાં હું ચણાયો છું. 

મેંય બલિદાન તો દીધાં છે પણ,
પારકો કેમ હું ગણાયો છું?

એમના નખ મહીં ઝનૂન વધે,
વ્યર્થ હું પણ પછી ખણાયો છું

તું જો ઈચ્છે મને જ ઓઢી લે,
પ્રેમ-ચાદર મહીં વણાયો છું

એ ભલે ફેરવી લે આંખ 'અઝીઝ'
એમના હોઠે ગણગણાયો છું
               -અઝીઝ ટંકારવી

વતન ની દિશા 

હજી ક્યા મળી છે જ મનની દિશાઓ, 
કહો કઈ તરફ જે મિલનની દિશાઓ 

સતત નેણ દિપક જલાવી જ રાખ્યા,
પછી ઝળહળી આગમન ની દિશાઓ

તમે અંતરયો મુકીનેય થાક્યા, 
અમે લ્યો ના છોડી  લગનની દિશાઓ

તમે ડગમગો ના લગીરે હવે તો, 
નમન ત્યા કરે છે અમન ની દિશાઓ

તમે ઉંઘમાં થી ઉઠાડી ને પુછી લ્યો, 
'અઝીઝ' ને વહાલી વતનની દિશાઓ.
                         - અઝીઝ ટંકારવી

સમય  થઈ ગયો છે 

નિવૃત્ત થવાનો સમય થઈ ગયો છે,
બરાબર થવાનો સમય થઈ ગયો છે. 

શરીરે સુવાસો લગાવી ઘણી ,
ખુદ અત્તર થવાનો સમય થઈ ગયો છે.

તમે છો ને ઇશ્વર હતા જગ મહી,
લ્યો પથ્થર થવાનો સમય થઈ ગયો છે.

હજી સત્ય પર આવરણ ક્યાં સુધી,
ઉજાગર થવાનો સમય થઈ ગયો છે.

બાંધ બિસ્તર જવાનું છે દુર, 
મુસાફર થવાનો સમય થઈ ગયો છે. 

રમી લીધું ઘર-ઘર રમતમાં ઘણું, 
હવે ઘર જવાનો સમય થઈ ગયો છે. 
                        - અઝીઝ ટંકારવી

વિસરાઈ ગઈ 

બંધ મુઠ્ઠી સહજમાં પરખાઈ ગઈ, 
શ્વાસમાં મૂડી બધી ખર્ચાઇ ગઈ. 

 એ પછી એની મજા ક્યાંથી રહે ,?
એક મૂંગી વેદના ચર્ચાઈ ગઈ 

ડુબવામાં શુ ગયું અને સૂર્યનું!
આપણાં સંગાથની પરછાંઈ ગયી 

સૌ વચાળે જે મને શોધી રહી, 
એ જ આંખો રબારુ શરમાઈ ગઈ

કેમ આવ્યાં હતા 'અઝીઝ' દુનિયા મહી ,? 
વાત છલ્લી પળ સુધી વિસરાઈ ગઈ
                       - અઝીઝ ટંકારવી 

Read more : Jalan matri , Amrut ghayal ,  Shayada

Gujarati Shayari, Gujarati Gazal, Khalil Dhantejavi( 11)

ખલીલ ધનતેજવી, Khalil Dhantejvi

તેમનો જન્મ વડોદરા જિલ્લાના ધનતેજ ગામમાં ૧૨ ડિસેમ્બર ૧૯૩૫ના રોજ થયો હતો.^[૩] તેમણે ૪ ધોરણ સુધીનું જ શિક્ષણ મેળવ્યું હતું. હાલમાં, તેઓ વડોદરાના રહેવાસી છે.^[૪]

ખલીલ ધનતેજવી સાહિત્યની સાથે સાથે પત્રકારત્વ, પ્રિન્ટિંગ પ્રેસ અને ફિલ્મ નિર્માણ સાથે સંકળાયેલા છે.

તેમનું કેટલુંક સર્જન નીચે પ્રમાણે છે.^[૧]

ગઝલસંગ્રહ

ફેરફાર કરો

• સાદગી
• સારાંશ (૨૦૦૮)
• સરોવર (૨૦૧૮)

નવલકથા

ફેરફાર કરો

• ડો. રેખા (૧૯૭૪)
• તરસ્યાં એકાંત (૧૯૮૦)
• મીણની આંગળીએ સૂરજ ઊગ્યો (૧૯૮૪)
• લીલા પાંદડે પાનખર (૧૯૮૬)
• સન્નાટાની ચીસ (૧૯૮૭)
• સાવ અધૂરા લોક (૧૯૯૧)
• લીલોછમ તડકો (૧૯૯૪)

તેમને ૨૦૦૪માં કલાપી પુરસ્કાર અને ૨૦૧૩માં વલી ગુજરાતી ગઝલ પુરસ્કાર પ્રાપ્ત થયો હતો.^[૨] ૨૦૧૯માં તેમને નરસિંહ મહેતા પુરસ્કાર પ્રાપ્ત થયો હતો

Read more : Aadil mansuri

Read more : Shunya palanpuri

જિંદગી ઓછી મળી

એક તો આ જિંદગી ઓછી મળી,

એમાં જીવનભરની ખામોશી મળી.

ક્યાંક અમને વાર લાગી પહોંચતાં,

ક્યાંક અમને બાતમી ખોટી મળી.

એનું દિલ પથ્થર હશે નો’તી ખબર,

પણ હથેળી તો બહુ પોચી મળી !

પ્યાસ મારી ના બુઝી તે ના બુઝી,

આ નદી તો તીસરી ચોથી મળી !

ક્યાંક અમને ગમતો ચહેરો ના મળ્યો,

ક્યાંક તારી કારબન કોપી મળી !

નીકળ્યો’તો માણસોને શોધવા,

દાઢી, ચોટી ને તિલક, ટોપી મળી.

હું ખલીલ એવા સમયમાં છું હવે,

જ્યાં સદી કરતાંય ક્ષણ મોટી મળી.

– શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

મારગ 

નવો મારગ મેં કંડાર્યો હતો ખુદ મારા પગલાંથી,

ઘણી પગદંડીઓ ફૂટી પછી તો એ જ રસ્તાથી.

હશે, મારી ગઝલમાં ક્યાંક અંધારું હશે તો પણ,

ઘણા મિત્રોએ સળગાવ્યો છે દીવો મારા દીવાથી

રદીફ ને કાફિયા સાથે ગજબની લેણાદેણી છે,

મને ફાવી ગયું છે વાત કરવાનું સહજતાથી.

કદી તેં હાંક મારી’તી ઘણાં વર્ષો થયાં તો પણ,

હજી ગૂંજું છું ઘુમ્મટ જેમ હું એના જ પડઘાથી.

ખલીલ, આ મહેફિલોમાં કાલ હું આવું કે ના આવું,

ફરક શું પડશે કોઈના અહીં હોવા ના હોવાથી.

–  શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

 આંખોમાં હું સમાયો છું

એની આંખોમાં હું સમાયો છું,

ત્યારથી ચોતરફ છવાયો છું!

આયનાનેય જાણ ક્યાં થઈ છે,

છેક ભીતરથી હું ઘવાયો છું!

નોંધ ક્યાં થઈ મારી હયાતીની,

હું મરણ બાદ ઓળખાયો છું!

જે મળે તે બધા કહે છે મને,

તારા કરતાં તો હું સવાયો છું!

એના નામે જ હું વગોવાયો

જેના હોઠે સતત ગવાયો છું!

એટલે ફૂલ મેં ચઢાવ્યાં છે,

હું જ આ કબ્રમાં દટાયો છું!

મારી ઓળખ હું ખોઈ બેઠો ખલીલ,

એટલી નામના કમાયો છું!

–શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

 હું થાક્યો નથી

વૃક્ષ ઝંઝાવાત નહીં ઝીલી શકે

તરણું ઊખડી જાય તો કે’જે મને

જિંદગી તારાથી હું થાક્યો નથી

તું જો થાકી જાય તો કે’જે મને

–શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

ઘોર અંધારામાં 

ઘોર અંધારામાં મધરાતે જે ભટકાયો હતો,

ભરબપોરે ગૂમ થયેલો મારો પડછાયો હતો.

હાથ તેં ઊંચો કર્યો હતો આવજો કહેવા અને,

લાલ પાલવ કોઈનો અધવચ્ચે લહેરાયો હતો.

એ ખરો ખોટો હતો, એ તો પછી સાબિત થયું,

એક જણ મૃત્યુ પછી લોકોને સમજાયો હતો.

આ અજાણ્યા શહેરમાં પણ ઓળખે છે સૌ મને,

એ હદે ક્યારે વગોવાયો કે પંકાયો હતો !

જો પતંગિયું હોલવી દેતે તો દુઃખ થાતે મને,

મારો દીવો સીધો વાવાઝોડે ટકરાયો હતો.

ભીંત ફાડીને ઊગ્યો છું પીપળાની જેમ હું,

હું વળી ક્યાં કોઈના ક્યારામાં રોપાયો હતો ?

પર્વતો કૂદી જનારો સ્હેજમાં ભાંગી પડ્યો,

આ વખત એ કોઈની પાંપણથી પટકાયો હતો !

હું ખલીલ, આજે મર્યો છું, એ પ્રથમ ઘટના નથી,

જિન્દગીભર હપ્તે હપ્તે રોજ ચૂકવાયો હતો.

–શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

ચાલ પર્વત પર

ચાલ પર્વત પર ચડીને ખૂબ ચીસો પાડીએ,

જો આ સન્નાટો ન તૂટે તો તિરાડો પાડીએ.

એક ચાંદો આભમાં બીજો અગાશીમાં ઊગ્યો,

બેઉમાંથી કોને સાચો, કોને ખોટો પાડીએ.

બાળપણ, યૌવન, બૂઢાપો, વેશ સૌ ભજવી ચૂક્યા,

થૈ ગયું પૂરું આ નાટક, ચાલ પડદો પાડીએ.

ભૈ આ મારી નામના છે શી રીતે વહેચું તને,

બાપની મિલકત નથી કે ભાગ અડધો પાડીએ.

હા,ખલીલ એવું કશું કરીએ સૌ ચોંકી ઊઠે,

થઇ શકે તો ચાલ પરપોટામાં ગોબો પાડીએ.

–શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

ઝેરનો પ્રશ્ન 

ઝેરનો તો પ્રશ્ન ક્યાં છે,ઝેર તો હું પી ગયો,
આ બધાને એ જ વાંધો છે કે હું જીવી ગયો !

હું કોઈનું દિલ નથી, દર્પણ નથી, સ્વપ્નું નથી,
તો પછી સમજાવ કે હું શી રીતે તૂટી ગયો! 

માછલીએ ભરસભામાં ચીસ પાડીને કહ્યું,

તેં મને વીંધી છે મારી આંખ તું ચૂકી ગયો

એમ કંઈ સ્વપ્નામાં જોયેલો ખજાનો નીકળે ?

એ મને હેરાન કરવા મારું ઘર ખોદી ગયો.

ને ખલીલ, એવું થયું કે છેક અંતિમ શ્વાસ પર

મોતને વાતોમાં વળગાડીને હું સરકી ગયો

–શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

આવે.... 

પવન ફુકાંય તો કે'જે, મારા ઘર ભણી જઇ આવે, 

અમારે આંગણે ઝગમગ થતાં દિવા ગણી આવે!

ફરી બચપન મળે પાછું નિશાળે જઇ આવે, 

હાથેળી પર માસ્તર ની સટાસટ આંકણી આવે!

મને બચપન નો પેલો રોટલો પણ યાદ આવે છે, 

ફરી મા ચૂલો સળગાવે,  ફરી એ ફુંકણી આવે! 

વલોણું યાદ આવે છે ને મનમાં નેતરાં તાણું, 

તરત મોઢા સુધી લસલસતી ઘીની તાવણી આવે!

નર્યો એકાંત છે, અંધકાર છે, તમરાં ની મહેફિલ છે,

સરસ સુરતાલ આવે, રાગ આવે, રાગિણી આવે!

કુતૂહલ છે, અજાણ્યું ભોળપણ છે તારી આંખોમાં, 

ખુદા સંભાળે પાંપણ પર કદીના આંજણી આવે! 

સળગતું દિલ, ગરમ શ્ચાસો, ભીંજાયેલી આંખો, 

ખલીલ આપી દઈશ એની ગમે તે માંગણી આવે!

                       - શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

નિરાંતે બેસવા જેવી જગા

નિરાંતે બેસવા જેવી જગા સમજી ને બેઠો છે, 

અહીં એ પગ ના છલા ફોડવા સમજી ને બેઠો છો! 

નદી જેવી નદી એની તરસ ને છેતરી ગયી છે, 

દરીયા ને પાણી ને એ ઝાંઝાવા સમજી બેઠો છે!

સજદામાં નથી તો પણ હવે એ માથુ નહીં ઉંચકે, 

મદદ કરનાર સૌને એ ખુદા સમજી બેઠો છે! 

બધા ને મિત્ર સમજે છે એ બધાં મિત્ર નથી હોતા, 

તુ વાવંટોળ ને પોચી હવા સમજી બેઠો છે! 

બધાં વૃક્ષો તળે ઝાંખી પડેલી રાત પોઢી છે, 

અને એને જ માણસ છાંયડા સમજી ને બેઠો છે!

હવે આરામથી એ  પોતાના પગ પર ખડો થાશે, 

સગા-સંબંધીઓ ને પારકા સમજી બેઠો છે! 

ખલીલ એવો કઠણ માનસ  કે દુખ ને દુખ નથી કેતો, 

તમારી  બદદુઆને ને પણ દુઆ સમજી બેઠો છે!

                     – શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

તમારા હાથનો પ્યાલો 

તમારા હાથનો પ્યાલો એક પાણી પી ગયેલો છુ,

થયુ છે શુ કે આ લોકો કહે બેહેકી ગયલો છુ. 

કહી દો મોત ને કે ધાક મા લેવાનુ રેવા, દે,

હુ એના થી પણ અઘરી ઝિંદગી જીવ ગયેલો છુ. 

કોઈ આવી ને  ઓગાળે મને શ્ર્વાસોની ગરમીથી,

કશી ઉષ્મા વિના વર્ષોથી હુ થીજી ગયેલો છુ. 

મને તુ ઘર સુધી દોરી જા મારો હાથ જાલીને,

ગલીના નાકે ઉભો છુ અને ઘર ભૂલી ગયેલો છુ. 

ખલીલ ઉપર થી અકબંધ છુ, આડિખમ છુ ઇ સાચું છે,

 પણ અંદરથી જુઓ! ક્યાં- ક્યાં થી તૂટી ગયેલો છુ. 

                          – શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

સ્મિત

તમારા સ્મિત સામે રોકડાં આંસુ મે ચૂકવ્યા છે

છતાં જો હોય શંકા તો હિસાબ મેળવી લઈએ.

                  –શ્રી ખલીલ ધનતેજવી સાહેબ

Read more : Nazir Dekhaiya, Botadkar Damodar, Manubhai Trivedi (Gaafil)

Gujarati Shayari, Best Gujarati Shayari 2020, Salim sheikh (સાલસ) (7)

Salim sheikh (સાલસ)

ગાયબ છે અંદરનો માણસ

ગાયબ છે અંદરનો માણસ
જીવે તે અવસરનો માણસ
મસ્તીમાં લડખડતી સાંજે
ખોવાયો જંતરનો માણસ
ઘટનાઘેલો પાને-પાને
ઊગ છે મંઝરનો માણસ
પરપોટાના પડ ઉખાડે
પીઝા ને બર્ગરનો માણસ
દાપાં માંગે ડગલે-ડગલે
સાલ્લો આ દફતરનો માણસ
– સલીમ શેખ(સાલસ)

સત્યના મારા પ્રયોગો

સત્યના મારા પ્રયોગો સાવ તો ખોટા નથી,
વાત ખાલી એટલી કે એમના ફોટા નથી
કેટલી નરમાશથી સાગર મળે આકાશને,
કે હવાની ઓઢણી પર ક્યાંય લીસોટા નથી
જાત બાળીને ઉજાળે વિશ્વ આખાને સદા,
ચાંદ પણ સંમત થશે કે સૂર્યના જોટા નથી
કો’ વધૂને બાળતા હાથો વિશે બોલ્યા સતી,
પાનબાઈ!એમના માટે હજી “પોટા” નથી?
ભ્રુણ હત્યા લાગશે ,સંભાળજે પાગલ પવન,
કૂખમાં જળની હવા છે,સિર્ફ પરપોટા નથી.
– સલીમ શેખ(સાલસ)

ચાલ્યા કરે.. 

ધૂપ છે, છાંવ છે ચાલ્યા કરે,
ઝાંઝવાં છે, નાવ છે ચાલ્યા કરે…
આંખ ભીની થાય શું કારણ વગર?
બસ જરા લગાવ છે, ચાલ્યા કરે…
ગત સમયના ધૂંધળા નકશા ઉપર,
સાવ લીલા ઘાવ છે, ચાલ્યા કરે…
આ ક્ષણોનો કાફલો ચાલ્યો હવે,
આ કશીયે રાવ છે, ચાલ્યા કરે…
ને સમય થંભી ગયો એવું કહી,
આજ મારો દાવ છે, ચાલ્યા કરે…
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’

દુર જા... 

ભેદ છળનો પામવા હરણાંપણાંઓ થી દુર જા,
શૂન્ય સમજાશે તને થોડાઘણા થી દુર જા,

જે તને દેખાય છે એ તુ જે છે કે તું નથી? 
તોડ સઘળા આયના ને ધારણાં થી દુર જા,

શ્ર્વાસ ના જોરે ટકી છે આ હવેલી દેહની,
જાત ફંગોળી જરા માટીપણા થઈ દુર જા

છે નજરબંધી સમયની, છેતરાયો છે સદા, 
સરભરાથી દૂર ને તુ અવગણના થઈ દુર જા 

‌બે ઘડી ફોરમ બની ફેલાઈ જવામાં મઝા લે,
‌ હવે આ ડાળનાં લીલાપણાં થી દૂર જા
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’

 ગમા - અણગમા નો વિષય

રમાનો વિષય ના શમાનો વિષય છે,
ગઝલ ભીતરી કમકમાનો વિષય છે.
નિજ આનંદ ખાતર લખી છે સદા મે,
ગઝલ ક્યાં ગમા- અણગમા નો વિષય છે 
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’

વેદના...

અમારી ભીતરે હાથે કરીને વેદના પાળી હતી,
અનાગત યાતના ની ક્ષણોને માંડ સંભાળી હતી.

ખબર નો'તી બની જશે ભલા કે આમ પરપોટો કદી,
‌હવાને પાણી એ તો પ્રેમથી બસ સ્હેજ પંપાળી હશે.
‌
‌અમસ્તુ આમ અજવાળું ન રેલાયા કરે કાગળ પર,
‌ગઝલ ના ગોખમા બેસી અમારી જાતને બાળી હતી
‌
‌ નદીની રીકતતાની આબરૂ ખાતર, અજાણ્યા થઈ જૈ,
‌ઘણી વેળા નઠારી પ્રયાસ ને અમે પાછી વાળી હતી

નજર કે કાન ને શુ દોષ દેવાનો,  નહીતર તો કદી,
તમે જે સાંભળી નો'તી, અમે એ વાતને ભાળી હતી
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’

અંદર સુધી... 

શબ્દના સઘળા સગડ અંદર સુધી,
પણ ગઝલ ના મૂળ તો ઈશ્વર સુધી

જો તને શ્રધ્ધા નથી તો માનજે,
એક પથ્થર જાય છે પથ્થર સુધી

ઘાવના અહેસાસ લગ પહોચ્યા નહીં,
જે ગયા કેવળ અહીં બખ્તર સુધી

સ્વર્ગ દેવું હો, ધરા પર આપજે,
કોણ લાંબુ થાય કે અંબર સુધી

ખૂનના આ હાથ આરોપી હતા,
ફૂલોથી પહોચ્યા અત્તર સુધી
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’

Read more : Venibhai purohit, Shekadum Abuwala, Gujarati Shayari Gazal 2020 , 

Gujarati Shayari, Gazal, Gujarati Shayari 2020, Dr. Firdaus dekhaiya(4)

ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા, Firdaus Dekhaiya

વળગણ જોઈએ

જીંદગીમાં કો’ક વળગણ જોઈએ;
સાવ સાદું એક પ્રકરણ જોઈએ.
છે મજાની મસ્ત ચાલે જીંદગી,
એટલા માટે પળોજણ જોઈએ.
બેઉની દ્રષ્ટિ ખરેખર એક હો,
બેઉ પાસે એક સમજણ જોઈએ.
રક્તમાં પૂરેપુરૂં વ્યાપી રહે;
સ્વસ્થ એવું એક સગપણ જોઈએ.
એમ આ દુનિયા મહીં ખ્યાતિ રહે,
આપ વિષે કંઈક ચણભણ જોઈએ.
સાવ ધોળા ધફ્ફ ભાંગે દીવસો,
રંગવાને એક ફાગણ જોઈએ.
કેટલી ઈશ્વર વિશે ચર્ચા હતી;
એ બધીનું એક તારણ જોઈએ.
કેમ પ્રેમીની કથા નિષ્ફળ રહી;
સાવ સાચું એક કારણ જોઈએ.
છાપ આ ‘ફિરદૌસ’ની દુનિયા મહીં,
દેખવાને એક દર્પણ જોઈએ.
ડૉ.ફિરદૌસ દેખૈયા

જલાવી જાત બોલુ છું.

પ્રસંગોપાત બોલું છું,
હું ખુલ્લી વાત બોલું છું.
નથી ડર કોઇનો મુજ ને,
વિના જઝબાત બોલું છું.
સમય ના સાજ ને છેડી
સૂરોમાં સાત બોલું છું.
તમે શું વાર કરવાના!
તમારી ઘાત બોલું છું.
ગઝલમાં સામટો પ્રગટું;
જલાવી જાત બોલુ છું.
–ડૉ.ફિરદૌસ દેખૈયા

સવાલ સહેલો...

હું છું સવાલ સહેલો,ને અઘરો જવાબ છું;
ને હુ સમય ના હાથની ખુલ્લી કિતાબ છું.
એક યારની ગલી ,બીજી પરવરદિગારની;
ના ત્યાં સફળ હતો,ના અહીં કામિયાબ છું.
પૂછો ના કેમ સાંપડે ગઝલો તણો મિજાઝ;
ફૂલોની મ્હેક છું,અને જૂનો શરાબ છું.
રબ ની દુહાઇ ના દે એ નિગાહબાને-દીન ;
તુજથી વધારે સાફ છું,એહલે-શરાબ છું.
જીવ્યો છું જે મિજાજે,મરવાનો એ રુઆબે,
લાખો રિયાસતો નો બસ એક જ નવાબ છું.
– ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા

અંદર કશું યે ઉગતુ નથી

પસ્તાવો, કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી,
ચિલ્લાઓ કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી,

અર્થોના ઝેર પાયેલા તીણા છે શબ્દ સૌ,
વિંધાઓ કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી,

'પ્રગટયુ કશુ નહી' ની પીડા પ્રગટ તો છે,
તો ગાઓ કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી,

પથ્થરપણા નો છેલ્લો અહલ્યા છે દાખલો,
સમ ખાઓ કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી,

અહેસાસ ની યે પાર ચરમ મૌન જો મળે,
હરખાઓ કે અંદર કશું યે ઉગતુ નથી
– ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા

Read more : તારી આંખનો અફીણી,

Read more : શાંત ઝરુખે

Gujarati Shayari, Shayari, Gazal 2020, Badri kanchwala (2)

ભૂલે-ચૂકે મળે તો મુલાકાત માંગશું

ભૂલે-ચૂકે મળે તો મુલાકાત માંગશું
શણગારવા હ્રદયને એક આધાર માગશું
દિલના વિચાર દિલમાં ઉઠ્યાને શમી ગયા
અજવાળી રાત ગુજરી ગઇ કાળી રાતમાં
પ્રિતમની સાથે પહેલી મુલાકાતના સમય
જેની સવાર ના પડે એ રાત માંગશું
માન્યું કે જેને મળવું છે તેઓ નહીં મળે
હું થઇ ગયો નિરાશ કે આશા નહીં ફળે
પણ એની સાધનામાં ભલે જિંદગી ઢળે
મૃત્યુ પછીની લાખ મુલાકાત માંગશું
-બદરી કાચવાલા

સંતાઈ રહેશે ક્યાં સુધી.... 

સંતાઈ રહેશે ક્યાં સુધી  તું હવે તારા વાસમાં?
તુજને જોવા ચાહું છું  તારા અસલ લિબાસમાં!
ધર્મ  ને  કર્મજાળમાં  મુજને   હવે  ફસાવ  ના
મુજમાં તું ઓતપ્રોત છે  હું તારા શ્વાસેશ્વાસમાં!
દર્શની  લાલસા  મને   ભક્તિની  લાલસા  તને
બોલ હવે  ક્યાં ફરક  તુજમાં ને તારા દાસમાં?
મુજને નથી કાં સ્પર્શતાં તારાં અભયવચન બધાં
પૂરાં  કરીશ  શું  બધાં તું  તારા  સ્વર્ગવાસમાં?
તારુંય દિલ વિચિત્ર છે તારો સ્વભાવ છે અજબ
કેમ રહે છે  દૂર દૂર  રહીને  તું  આસપાસમાં?
મારો જગત નિવાસ છે તારો નિવાસ મુજ હૃદય
હું તારા વાસમાં દુઃખી  તું સુખી  મારા વાસમાં?
-બદરી કાચવાલા

Read more: તમને સમય નથી 

Read more: જનનીની જોડ સખી

Gujarati Shayari, /Gazal 2020, Harindra dave (5)

હરીન્દ્ર દવે, Harindra Dave

તેમનો જન્મ ખંભરા, કચ્છમાં થયો હતો.

અભ્યાસ

ફેરફાર કરો

તેમને ભાવનગરની શામળદાસ કોલેજમાંથી અભ્યાસ કર્યો હતો. પછીથી ૧૯૫૧માં મુંબઈ યુનિવર્સિટીમાંથી ગુજરાતી વિષય સાથે બી.એ. અને ૧૯૬૧માં એમ.એ.ની પદવીઓ મેળવી હતી

વ્યવસાય

ફેરફાર કરો

૧૯૫૧ થી ૧૯૬૨ દરમિયાન ‘જનશક્તિ’ દૈનિક. ૧૯૬૨ થી ૧૯૬૮ સુધી ‘સમર્પણ’ ના સંપાદક. ૧૯૬૮ થી ૧૯૭૩ સુધી યુસિસની મુંબઈ ઑફિસમાં ગુજરાતી વિભાગના તંત્રી. ૧૯૭૩ માં ફરી જનશક્તિ માં જોડાયા મુખ્ય તંત્રી તરીકે અને ત્યાર બાદ જન્મભૂમિ, પ્રવાસી અને જન્મભૂમિ- પ્રવાસી નાં મુખ્ય તંત્રી તરીકે અંતિમ દિવસ સુધી કાર્યરત રહ્યા. 

તેઓ મુખ્યત્વે, ગીતકાર અને ગઝલકાર છે. પ્રણય-મસ્તી અને વેદના, ખુમારીનાં સંવેદનોથી રસાયેલી એમની ગઝલો છંદ-લય અને ભાવભાષાની સંવાદિતાથી સફાઈદાર છે. ‘આસવ’ (૧૯૬૧) અને ‘સમય’ (૧૯૭૨) એમના ગઝલસંચયો છે. એમનું ઉત્તમ કવિત્વ રાધા અને કૃષ્ણ વિષયક ગીતોમાં તથા પ્રેમવિરહના ભાવસંવેદનને અભિવ્યક્ત કરતાં અન્ય ગીતોમાં રહેલું છે. ‘ફૂલ કહે ભમરાને ભમરો વાત વહે ગુંજનમાં/ માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં’ કે ‘પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં....’ જેવાં ગીતો લોકપ્રિય એટલાં જ કાવ્યત્વપૂર્ણ છે. એમનાં ગીતોમાં લયહલક અને ભાવમાધુર્ય છે. ‘મૌન’ (૧૯૬૬)માં બહુધા ઉત્તમ ગીતો સંચિત છે. સુરેશ દલાલે ‘હયાતી’ (૧૯૭૭) નામે કરેલા સંપાદનમાં બીજી નોંધપાત્ર રચનાઓ ગ્રંથસ્થ થઈ છે. એમણે છાંદસ કાવ્યો પણ લખ્યાં છે. ‘અર્પણ’ (૧૯૭૨)માં એમની મુક્તક કવિતા ગ્રંથસ્થ થયેલી છે. અછાંદસ અને લયબદ્ધ કવિતા પણ એમણે રચી છે. સાંપ્રત જીવનની એકલતા કે વ્યથાને અને વિષાદ કે વિરૂપતાને વાચા આપતી એમની દીર્ઘ રચનાઓ ‘સૂર્યોપનિષદ’ (૧૯૭૫)માં સંગૃહીત છે. એમણે પ્રયોગશીલતા કે આધુનિકતાની પરવા વિના પોતાના મનમાં આવ્યું તેને પોતાની કળાની ભૂમિકાએ અભિવ્યક્તિ આપી છે. અન્યોના સહયોગમાં ‘નજરું લાગી’ જેવાં અને કવિતનાં અન્ય સંપાદનો પણ એમણે કર્યાં છે.

Read more : Tushar Shukla

Read more : Saif Palanpuri

કોઈનો સ્નેહ ક્યારેય ઓછો હોતો નથી

કોઈનો સ્નેહ ક્યારેય ઓછો હોતો નથી, 

આપણી અપેક્ષાઓ જ વધારે હોય છે.

–હરીન્દ્ર દવે

એક રજકણ સૂરજ થવાને શમણે

એક રજકણ સૂરજ થવાને શમણે,

ઉગમણે જઇ ઊડે, પલકમાં ઢળી પડે આથમણે.

જળને તપ્ત નજરથી શોશી

ચહી રહે ઘન રચવા,

ઝંખે કોઇ દિન બિંબ બનીને

સાગરને મન વસવા

વમળ મહીં ચકરાઇ રહે એ કોઇ અકળ મૂંઝવણે.

એક રજકણ…

જ્યોત કને જઇ જાચી દીપ્તિ,

જ્વાળ કને જઇ લ્હાય;

ગતિ જાચી ઝંઝાનિલથી,

એ રૂપ ગગનથી ચ્હાય;

ચકિત થઇ સૌ ઝાંખે એને ટળવળતી નિજ ચરણે.

એક રજકણ…

–હરીન્દ્ર દવે

હવે થાકી ગયો,.... 

હવે થાકી ગયો, સાકી, પુરાણા એ સુરાલયથી,

નશો ચડતો નથી મુજને તમારા મ્હેંકતા મયથી.

ગગનમાં શું રહે છે, કોક મારા જેવો દુર્ભાગી,

કોઈ બોલાવતું લાગે છે મુજને એ મહાલયથી.

બધા દ્રશ્યો અલગ દેખાય છે,એ ભેદ સાદો છે,

હું દેખું છું વિમાસણમાં,તમે દેખો છો સંશયથી.

મને એ ભેદ લાગે છે દિલાસો આપનારાઓ,

તમે મુજ દુર્દશા દેખી રહ્યા છો ખૂબ વિસ્મયથી.

હું જાણી જોઈને મારાં કદમ એ જાળમાં મૂકું,

નથી હોતો કદી અજ્ઞાત તારા કોઈ આશયથી.

તમે અદ્રશ્ય રહી બાજી રમો ગાફેલ રાખીને,

મહત્તા કોઈની ઘટતી નથી એવા પરાજયથી.

ન મારી આ દશાને ભૂલથી પણ દુર્દશા કહેતા,

ખરીદી પાનખર મોંઘી વસંતો કેરા વિક્રયથી.

જવું છે એક દી તો આજ ચાલ્યો જાઉં છું,મિત્રો,

હું મહેફીલમાં નથી આવ્યો,ટકી રહેવાના નિશ્વયથી.

–હરીન્દ્ર દવે

પાન લીલું જોયું.... 

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે મૌસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ

એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

 ક્યાંક પંખી ટહુક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે શ્રાવણના આભમાં ઉઘાડ થયો રામ

એક તારો ટમક્યો ને તમે યાદ આવ્યાં

જરા ગાગર છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે કાંઠા તોડે છે કોઇ મહેરામણ હો રામ

સહેજ ચાંદની છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ ઠાલું મલક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે કાનુડાના મુખમાં બ્રહ્માંડ દીઠું રામ

કોઇ આંખે વળગ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

કોઇ આંગણે અટક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

જાણે પગરવની દુનિયામાં શોર થયો રામ

એક પગલું ઉપડ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં

– હરીન્દ્ર દવે.

જાણીબૂઝીને અમે અળગાં ચાલ્યાં 

જાણીબૂઝીને અમે અળગાં ચાલ્યાં ને છતાં
પાલવ અડક્યાનો મને વ્હેમ છે
સાવ રે સફાળા તમે ચોંકી ઉઠ્યાને, પછી
ઠીક થઇ પૂછ્યું કે કેમ છે’ ?
આટલા અબોલા પછી આવો સવાલ, કહો
કેમ કરી ઊતરવું પાનું?
મૂંગા રહીએ તો તમે કારણ માનો ને, હોઠ
ખોલીએ તો બોલવાનું બ્હાનું !
હું તો બોલીશ છતાં માનશો તમે કે
હજી દુનિયા આ મારી હેમખેમ છે !
વાયરાથી નળિયાને ફૂટી છે પાંખ, થઇ
ચાલતી દીવાલ થકી ઇંટો ?
ભર રે ચોમાસે હવે છાપરા વિનાનો, કેમ
કોરો રહે સ્મરણોનો વીંટો ?
દુનિયાની વાત મૂકો, માનશો તમે કે, હજી
આપણી વચાળે જરી પ્રેમ છે ?

-હરીન્દ્ર દવે 

Gujarati Shayari, Gujarati Gazal, Jawahar Bakshee (10)

જવાહર બક્ષી, Jawahar Bakshi 

Read more: મારો જ એ અવસર (Befaam)

Read more : પાન લીલું જોયું

તને ભૂલી જવાય છે

કોઇ કોઇ વખત તને ભૂલી જવાય છે
દુનિયામાં કાંઇ પણ હવે માની શકાય છે
આકાશના એ રંગ તને યાદ તો હશે
રંગીન એટલું જ એ તારા વિનાય છે
હું ચાલતો રહ્યો છું અને ચાલ્યો જાઉં છું
જીવીજીવીને જાણે સમય થઇ જવાય છે
અય દોસ્ત ગઇ નથી હજી ગુંજાશ સ્મિતની
રોવાનાં કારણો તો મને પણ ઘણાંય છે
અહીં ‘હું જીવી રહ્યો છું’ ના જાહેર ચોકમાં
ક્યારેક ‘તું નથી’ ની હવા સંભળાય છે
-જવાહર બક્ષી

જે ક્ષિતિજો પર વિખેરાયા હશે

જે ક્ષિતિજો પર વિખેરાયા હશે
એ વિરહના ધુમ્મસી ચહેરા હશે
લાગણી ક્યારેય પૂરી થાય નહી
એને માટે જે હતી, ઈચ્છા હશે
બારણું નહીં ખોલું તો કોઈ હશે
બારણું ખોલીશ તો ભણકારા હશે
આગની આવી તો હિંમત હોય નહી
જે મને બાળી ગયા, તણખા હશે
કેમ એ આવ્યા નહીં કોને ખબર?
એમને પણ કોઈ મર્યાદા હશે
-જવાહર બક્ષી

તારા વિચારમાં

કંઇ પણ થતું નથી હવે તારા વિચારમાં,
સ્વપ્નોય આજકાલ મળે છે સવારમાં.
જ્યાં ચાલીએ તે રાહ ને રોકાઇએ રે ઘર,
એવું તે શું કે આખું જીવન જાય દ્વારમાં..!
શ્રધ્ધા તો ઠીક કોઇ અશ્રધ્ધા રહી નથી,
આંખો કરું છું બંધ હવે અંધકારમાં.
ક્ષણભર મેં સાંભળ્યો હતો સાચુકલો અવાજ,
પડઘાઉં છું સદીથી હજી સૂનકારમાં.
કંઇ પણ કરી શકાય છે તારા વિચારમાં,
કંઇ પણ થતું નથી હવે તારા વિચારમાં.
જવાહર બક્ષી

પાંદડાના ઢગમાં બાળતા રહીએ,

પ્રસંગો પાંદડાના ઢગમાં બાળતા રહીએ,
પરિસ્થિતિનાં ધુમાડાને ઘુંટતા રહીએ.
હવે અવાજનું ઊંડાણ તું ય જાણે છે,
તને ગમે તો જરા વાર બોલતા રહીએ.
ફરીથી સ્થિર થઈ જાશે જળ સરોવરનાં,
ફરીથી આપણાં પથ્થરને ફેંકતાં રહીએ.
થીજી ગયો છે હવે પ્રેમ પણ અતીતની જેમ,
સમય ની જેમ ચાલો આપણે જતા રહીએ.
‘ફના’ ચાલોને આ પગલાંને મુકવા જવું છે,
જરા ક્ષિતિજ સુધી જઈને આવતા રહીએ.
જવાહર બક્ષી

દૂરતા કોઈ વખત મોંઘી પડી,

દૂરતા કોઈ વખત મોંઘી પડી,
પણ નિકટતા તો સતત મોંઘી પડી.
જીવવા જેવું જ જીવાયું નહીં,
જીવવાની આવડત મોંઘી પડી.
મ્હેંક તારા શહેરમાં સારી હતી,
શ્વાસમાં ગઈ કે તરત મોંઘી પડી.
આમ તો ઘરમાં કશું નહોતું છતાં.
બહાર રહેવાની શરત મોંઘી પડી.
શક્યતાઓમાં સતત સળગ્યા કર્યો,
શબ્દ સાથેની રમત મોંઘી પડી.
-જવાહર બક્ષી

બે-ચાર શક્યતાઓ 

બે-ચાર શક્યતાઓ છે સાચી પડી ન જાય
આ તરવરાટને ક્હો, હમણાં વધી ન જાય
તું પાસ હોય એવી રીતે ગાઉં છું ગઝલ
તું ક્યાંક પાસ આવી મને સાંભળી ન જાય
તારી નિકટ નથી તો હું તારાથી દૂર છું
તારી ઉપસ્થિતિ તો કદી અવગણી ન જાય
ભરપૂર હોઉં તોય તને ઝંખતો રહું
તું આ ભર્યાભર્યાપણાને ઓળખી ન જાય
તારી ગલીમાં ધુમ્મસી વાતાવરણ રહે
મારી ભીનાશ ક્યાંય તને પણ અડી ન જાય
થોડા વિકલ્પો આજ અતિથિ છે આંખમાં
તારા અભાવને કહે આંખ સુધી ન જાય
જવાહર બક્ષી

નહીં દેખાઉં હું

નહીં દેખાઉં હું તો ભેજ જેવા છું હવામાં
હું સંતાયો છું તારી આંખના જોવાપણામાં
નહીં દેખાઉં હું તો ભેજ જેવો છું હવામાં
મને તું આમ જોયા કર નહીં આ ઝાંઝવામાં
નહીં દેખાઉં હું તો ભેજ જેવો છું હવામાં
નથી કૈં અર્થ દીવો બાળવા કે ઠારવામાં
નહીં દેખાઉં હું તો ભેજ જેવો છું હવામાં
તને સ્પર્શી જઈશ તારા ભીના હોવાપણામાં
નહીં દેખાઉં હું તો ભેજ જેવો છું હવામાં
લે! તારી આંખમાં ઝાકળ બનું, જો!આયનામાં
જવાહર બક્ષી

તને નિહાળવાનો એક વિચાર થઈ જાશે

ને તારા રૂપનો પળમાં ચિતાર થઈ જાશે
જરામાં પહોંચી જશે મારા આગમનની હવા
ને દ્વાર દ્વાર ઉપર આવકાર થઈ જાશે
નગરમાં ઊતરી પડયાં છે અવાજનાંટોળાં...
હું પાસે જઈશ તો એ સૂનકાર થઈ જાશે
સમયની સાથે હવે કોણ બાંધછોડ કરે?
પસાર થાવું હશે તો પસાર થઈ જાશે
વિરહની રાતની હસ્તી છે મારા મૌન સુધી
સૂરજની વાત કરીશ... ને સવાર થઈ જાશે
જવાહર બક્ષી

રાત, પ્રતીક્ષા, ઊંઘનું ઝોલું,

શ્રદ્ધા જેવા લયથી ડોલું…
હું ઝાકળના શહેરનો બંદી,
બોલ, ક્યો દરવાજો ખોલું…
થાય સજા પડઘા-બારીની,
ત્યાં જ તમારું નામ ન બોલું…
આવરણોને કોણ હટાવે,
રૂપ તમારું આખાબોલું…
સ્વપ્નાંઓ સંપૂર્ણ થયાં છે,
આપ કહો તો આંખો ખોલું…
જવાહર બક્ષી

દશે દિશાઓ સ્વયં આસપાસ ચાલે છે

શરુ થયો નથી તો પણ પ્રવાસ ચાલે છે.
કશેય પહોંચવાનો ક્યાં પ્રયાસ ચાલે છે ?
અહીં ગતિ જ છે વૈભવ વિલાસ ચાલે છે.
કોઈનું આવવું, નહિ આવવું, જવું ન જવું
અમસ્તો આંખમાં ઉઘાડ – વાસ ચાલે છે.
દશે દિશામાં સતત એકસામટી જ સફર !
અને હું એ ય ન જાણું…. કે શ્વાસ ચાલે છે.
અટકવું એ ય ગતિનું જ કોઈ રૂપ હશે !
હું સાવ સ્થિર છું, મારામાં રાસ ચાલે છે.
જવાહર બક્ષી